Schoten is een gemeente in de Belgische provincie Antwerpen. De gemeente telt ruim 34.000 inwoners. De inwoners worden Schotenaren genoemd.[1] Schoten is een groene gemeente (30% van de gemeente bestaat uit bosgebied), op gemiddeld 10 km van het centrum van de stad Antwerpen.
Schoten behoort tot het kieskanton Kapellen en tot het tiende gerechtelijk kanton Antwerpen
De naam Schoten is mogelijk afgeleid van houten schaaldelen waarmee landerijen vroeger werden afgescheiden: een dergelijk schaaldeel werd schot of schoot genoemd. Dit zou ook de herkomst verklaren van de namen van Bikschote, Zuidschote, Noordschote (West-Vlaanderen); Hondschote (Frans-Vlaanderen), de gemeente Voorschoten en de voormalige gemeente Schoten in Nederland. Zie echter -schote (toponiem)..
Schoten had in de loop van de geschiedenis voortdurend een dubbel gezicht. In verschillende opzichten ligt de gemeente op een breuklijn, in de eerste plaats op geografisch vlak. Het noord- en oostelijk gelegen gedeelte van de gemeente is hoger gelegen en heeft een zanderigere bodem dan het westelijke gebied tegen Merksem dat een meer lemige grond bevat. Lange tijd bestond Schoten dan ook uit hei en bos aan de ene kant en landbouwgronden aan de andere kant.
Eenzelfde opsplitsing geldt verder het politieke verleden. Schoten zou gekerstend zijn door de heilige Ursmarus, abt van de abdij van Lobbes. Deze abdij had bezittingen te Schoten. Reeds in de 12e eeuw ontstond een wereldlijk Schoten onder de bevoegdheid van de heren van Breda (de vlaggen van Schoten en Breda zijn identiek), later die van Bergen-op-Zoom, en een kerkelijk Schoten dat ressorteerde onder de abdij van Villers. De groeiende machtspositie van Brabantse steden, in het bijzonder Antwerpen, verlegde vanaf het begin der 16e eeuw de invloedssfeer naar het zuiden. Schoten, eeuwenlang één geheel met Merksem en Sint-Job-in-'t-Goor, werd toentertijd gesplitst van Merksem. Doordat de heren van Schoten, afkomstig uit de rijke Antwerpse koopliedenstand en andere voorname burgers, hier een tweede residentie betrokken, zou de Scheldestad haar dominante aanwezigheid bevestigen. De kastelen markeerden deze sociale differentiatie ten opzichte van de in doorsnee eenvoudige boerderijen. Nochtans zou Schoten dichter aansluiten bij de grootstad. Haar oorspronkelijk Kempens karakter en haar perifere ligging ten opzichte van de grote invalswegen hebben de plaats daar lange tijd voor behoed. Tot midden 19de eeuw lag het dorp er dan ook stil en onberoerd bij met een bevolking die de duizend zielen juist oversteeg.
De komst van de machine bracht in de tweede helft van de 19de eeuw fabrieken in wijk de Deuzeld langs de grens met Merksem en langs het Albertkanaal. De gemeente bewoog toen op twee snelheden: enerzijds de industrialisering met haar fabrieksproletariaat, anderzijds het overleven van een stuk feodaliteit. Zelfs na 1945 was 1/3 van het gemeentelijk grondgebied in handen van amper tien grootgrondbezitters. Eind 19de eeuw zou de nieuwe burgerij, afkomstig uit de stad, hier villa's bouwen. Koningshof en Schotenhof zijn daar vandaag de getuigen van.
Ook de aanleg van het Albertkanaal (1930-1939) heeft aan de industriële ontwikkeling van Schoten bijgedragen.
Het specifieke karakter van deze gemeente ligt in haar brugfunctie tussen Antwerpen en de Kempen, tussen stad en platteland. Dit verklaart haar statuut van zelfstandige gemeente, haar woonkwaliteit gegroeid uit de onderscheiden gehuchten, die geleidelijk rond de dorpskern geïntegreerd werden, haar groene zones, die haar maken tot een levende long voor de grootstedelijke agglomeratie.
Bron Wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten